کارکنان مراکز در مانی به ویژه بیمارستان ها نه تنها بیماران، بلکه در بسیاری اوقات سلامت خود و همکارانشان را نیز در معرض خطر قرار می دهند. یکی از علل شناخته شده بروز خطای انسانی، خواب آلودگی و عوامل مؤثر بر آن می باشد. خواب آلودگی در این گروه شغلی به دو علت مهم ایجاد می شود، ابتدا فعالیت در ساعاتی که به طور طبیعی خواب آلودگی بروز می کند. این نوع از خواب آلودگی در شب کاران و شاغلین در شیفت چرخشی از پزشک و پرستار تا کادر اداری و خدماتی در مطالعات مختلف نشان داده شده است. از خطا در تجویز دارو چه در تشخیص یا تعیین نوع دارو و چه در تنظیم و ثبت میزان و نحوه مصرف آن گرفته تا خطا در حین عمل جراحی و بروز عوارض ناشی از آن جمله موارد بروز اشتباه ناشی از فعالیت در ساعات اوج خواب آلودگی محسوب می شود.

در بسیاری از موسسات صنعتی برای کاهش بروز خطا در شب کاران تمهیدات ویژه ای اندیشیده شده است و لیکن در کادر درمانی شب کار در مقایسه با صبح کاران هیچ اقدامی صورت نگرفته است. این مشکل در دوران دستیاری که مدت و ساعت کار افزایش چشمگیر دارد با شیوع بیشتری همراه است و همچنین این موضوع باعث شده تا در سال های اخیر محدودیت و دستورالعمل های ویژه ای برای دستیاران و محدود کردن ساعات کاری آن ها تدوین شود.

از طرفی ابتلا به انواع اختلالات خواب که بیش از 80 نوع آن شناخته شده است می تواند در فعالیت های شغلی فرد از جمله فعالیت های طی روز وی، به ویژه بر بهره وری و حوادث شغلی بسزایی داشته باشد. تا قبل از استقرار استاندارد اعتابربخشی بیمارستانی که در سال 1392 ابلاغ شده استهیچ تمهیدی اندیشیده نشده بود. هر چند این دستورالعمل نیز به دلایل گوناگون نواقص متعدد داشته است و در عمل در مسیری به دور از اهداف اصلی قرار گرفته است؛ ولیکن توانسته تا بستری مناسب را برای تحولات اساسی فراهم آورد و در صورت بازنگری علمی نه تنها می تواند نقش مؤثر در حفظ و ارتقای سلامت پرسنل مرکز بهداشتی درمانی داشته باشد، بلکه می تواند میزان خطاهای پزشکی را بهبود بخشد. بر همین اساس انجام هدفمند معاینات بدو استخدام، دوره ای و برگشت به کار می تواند در شناخت به موقع مبتلایان به انواع اختلالات خواب مؤثر باشد و با انجام اقدامات پیشگیرانه و در صورت نیاز درمانی به شاغلین مراکز بهداشتی و بیماران تحت نظر آنان خدمتی ارزشمند ارایه کند.