همانطور که در درمان بیخوابی تلاش بر این است دارویی تجویز شود که به خواب بیمار کمک کند، ولی در روز بعد موجب خواب آلودگی وی نشود، در درمان خواب آلودگی طی روز نیز باید تلاش شود که داروی محرک مناسب، در زمان و با دوز مناسب تجویز شود که خواب آلودگی را بهبود دهد. ولی خواب شبانه بیمار را مختل نکند. همچنین مصرف این داروها باید تا حد امکان در کوتاه مدت باشد و از مصرف درازمدت دارو خودداری شود تا سبب ایجاد کمبود خواب تجمعی در فرد نشود. در صورتی که علت خواب آلودگی روزانه بیمار، بی خوابی در شب باشد، اولین اقدام، یافتن علت ایجاد بیخوابی و برطرف کردن کامل آن است.

چندین انتخاب دارویی برای کاهش خواب آلودگی و بهبود هوشیاری در دسترس است. این عوامل باعث افزایش هوشیاری، بهبود عملکرد شناختی و خلق می شود. در پژوهش ها ثابت شده است که کافئین سبب افزایش بیداری در تست های عینی (افزایش در مدت زمان به خواب رفتن در MSLT و MWT) و همچنین افزایش هوشیاری ذهنی می شود. مصرف طولانی مدت این دارو سبب ایجاد تحمل به دارو و ایجاد سندرم ترک در صورت قطع آن می شود.

تجویز دارو بایستی توسط پزشک خواب صورت گیرد و تغییر یا قطع نیز با مشورت او صورت گیرد.

برگرفته از کتاب اختلالات خواب و فعالیت های شغلی