Blog

Elham Haghjoo, Khosro Sadeghniiat Haghighi, Fataneh Hashem Dabaghian, Asie Shojaii, Hoorieh Mohammadi Kenari

Abstract
Context: According to Persian medicine text, there are some topical herbal remedies for insomnia such as pumpkin oil as a nasal drop. 

Aims: To evaluate the effect of pumpkin oil (a Persian medicine product) in patients with chronic insomnia.

Methods: This study was conducted as a randomized double-blind clinical trial on pumpkin oil efficacy in 74 patients with chronic insomnia. The participants received two drops of intranasal pumpkin oil or placebo every night for two weeks. The effects of pumpkin oil and placebo on the pattern of sleep and sleep quality were assessed at baseline and at the end of two weeks of treatment by Insomnia Severity Index (ISI) and Pittsburgh Sleep Quality Index (PSQI) questionnaires. 

Results: The scores of the ISI questioner were statistically different between groups after two weeks of intervention and patients in the pumpkin oil group had fewer scores for ISI questioner (p<0.001). The reduction of the total score of the Pittsburgh questioner was 10.08 ± 3.21 in the pumpkin oil group and 0.28 ± 0.98 (p<0.001) in the control group.

Conclusions: Pumpkin oil could have a significant positive effect on the quantity and the quality of sleep in patients with chronic insomnia.

Atoosa Mostafavi, Khosro Sadeghniiat-Haghighi, Seyed Abdol Hussein Tabatabaei

Background: Sleep apnea is a common disorder and is known to impact myocardial stress and increase morbidity and mortality. The concentrations of cardiac highly sensitive troponin I (hs-TnI) are currently in clinical use as markers of myocardial injury. That obstructive sleep apnea (OSA) may lead to myocardial injury and elevated cardiac troponin levels suggests that the treatment of sleep apnea with positive airway pressure (PAP) should decrease myocardial injury.

Methods: We studied 114 patients with a diagnosis of moderate-to-severe OSA who were referred to our cardiovascular department. None of the patients had a history of cardiovascular problems and diabetes. The mean age was 30.653.96 years. The patients were divided into 2 groups: the first group (the O2 group) received nasal O2 for 2 weeks, and the second group (the PAP group) received PAP for about 2 weeks. The concentrations of hs-TnI were measured in evening blood samples in selected patients. After 2 weeks of treatment with O2 or PAP, the serum hs-TnI level was rechecked and compared with the baseline and between the 2 groups.

Results: The level of hs-TnI did not differ significantly between the 2 groups. No patients in either O2 or PAP group showed elevated troponin levels before the treatment. The cardiac biomarker, hsTnI, was detectable (≥1 ng/L) in none of the patients in the O2 group before and after the treatment and only in 2 (3%) patients in the PAP group after treatment. There was no significant difference in the hs-TnI level before and after the treatment with nasal O2 (P=0.4).

Conclusions: Although OSA is well known to impact myocardial stress, we did not find increased amounts of cardiac hs-TnI as a biomarker of myocardial damage even in the severe form of OSA. PAP did not cause any myocardial damage detectable with the hs-TnI level and it was somewhat more effective than was O2 in decreasing the baseline level of troponin.

Jafar GHAFARZADEH, Khosro SADEGHNIIAT-HAGHIGHI, Omid SADEGHPOUR, Samaneh AKBARPOUR, Farshad AMINI-BEHBAHANI

Abstract

Background: Insomnia is an important problem in medical sciences students and has implications for their educational progress. The current study aimed to estimate the prevalence of sleep disorders and investigating the impact of sweet almond on quality of sleep in students of the Tehran University of Medical Sciences (TUMS), Tehran, Iran who live in dormitories.

Methods: This is a before-after study conducted in 2017. At first, using the ISI questionnaire prevalence of sleep disorders was determined. Sweet almond was the study intervention. Each day, 10 almonds were given to 446 students for 14 d. At the end of the second week, again ISI questionnaire was filled. SPSS was used to analyze data. The McNemar, Wilcoxson Signed Ranks, and Repeated Measures tests were used.

Results: Out of 442 participants, 217 (49.1%) were female. Before intervention, 343 (77.6%) had insomnia and 99 (22.4%) had normal sleep. After intervention, 306 (69.2%) had insomnia and 136 (30.8%) had normal sleep. Having sweet almond for two weeks is associated with reducing insomnia (P<0.05). Investigating the almond impact in different categories also showed that it has a reducing impact on severe, mild, weak and normal sleep categories (P<0.05).

Conclusion: Sweet almond has impacts on quality of sleep of those students of the TUMS that are living in dormitories. Intervention programs to improve quality of sleep are necessary and with regard to the high prevalence of insomnia, students must be protected, guided and consulted. Keywords: Insomnia; Insomnia severity index; Sweet almond

Mina Shayestefar, Khosro Sadeghniiat Haghighi, Shayesteh Jahanfar, Mehri Delvarianzadeh, Farzaneh Nematzadeh, Mohammad Hossein Ebrahimi

Abstract

بیماری اختلال حرکت دوره ای اندام (Periodic Limb Movement Disorders - PLMD) با اسپاسم یا پرش مکرر پاها درخواب همراه است و تنها اختلال حرکتی است که فقط در هنگام خواب روی می دهد، به همین علت گاهی اختلال حرکت دوره ای اندام در طی خواب (Periodic Limb Movement During Sleep - PLMS) نیز نامیده می شود.

این بیماری به این علت که باعث افت کیفیت خواب می شود و خواب آلودگی افراطی در طی روز را به دنبال دارد، به عنوان یکی از اختلالات خواب محسوب می شود. PLMS ممکن است با دیگر اختلالات خواب همراه باشد. اغلب این بیماری با سندرم پای بیقرار (RLS) مرتبط دانسته می شود؛ ولی باید توجه داشت که این دو بیماری ، دو اختلال مجزا از یکدیگر محسوب می شوند. سندرم پای بیقرار اختلالی است که در آن احساسات ناخوشایندی در پاها (و گاه بازوها) ایجاد می شود و تمایل و اصرار غیر قابل کنترلی برای حرکت دادن پاها به جهت تسکین این ناراحتی در فرد به وجود می آید. حداقل 80% ‌از افراد مبتلا به سندرم پای بیقرار ‌از PLMS ‌ نیز رنج می برند؛ ولی برعکس این موضوع درست نیست.

PLMD می تواند در هر سنی ایجاد شود؛ ولی مشابه اکثر اختلالات خواب، این بیماری نیز در افراد میانسال و سالمند شیوع بیشتری دارد.

عوامل ایجاد کننده

این بیماری به 2 نوع اولیه و ثانویه تقسیم بندی می شود. نوع ثانویه این بیماری تحت تاثیر یک مشکل بالینی دیگر در فرد ایجاد می شود. درحالی که نوع اولیه آن، بدون هیچ علت مشخصی فرد را مبتلا می کند. گاهی ناهنجاری هایی که سبب اختلال در تنظیمات مسیر عصبی از مغز تا اندام ها می شوند را به عنوان عوامل ایجاد کننده ی این بیماری می شناسند ولی طبیعت و ماهیت این ناهنجاری ها ناشناخته باقی مانده است.

بیماری های زمینه ی ایجاد کننده ی PLMD ثانویه شامل موارد زیر می باشند. بسیاری از این بیماری ها باعث ایجاد RLS نیز می شوند:

• دیابت قندی
• تومورهای طناب نخاعی
• کمبود آهن
• آنمی
• نارکولپسی
• اورمی (uremia) – تجمع مواد زاید در خون به علت عملکرد ضعیف کلیه

نشانه ها

شایع ترین نشانه ای که توسط افراد مبتلا به PLMS گزارش می شود،‌ حرکات اندام ها نیست؛ بلکه خواب ضعیف شبانه و خواب آلودگی افراطی در طی روز است. بسیاری از افراد مبتلا به PLMD از حرکات پاهای خود آگاه نیستند. این حرکات ممکن است در یک یا هر دو پا دیده شوند. در این حرکات به طور معمول مفاصل زانو، ‌مچ پا و انگشت بزرگ پا خم می شوند. این حرکات از فرم آهسته تا شدید متغیر بوده و در فواصل 10 تا 60 ثانیه تکرار می شوند و در حدود 2 ثانیه به طول می انجامند.

تشخیص

همان طور که ذکر شد معمولا افراد مبتلا به PLMS از حرکات پاهای خود آگاه نیستند و شایع ترین نشانه ای که توسط آنها گزارش می شود خواب ضعیف شبانه و خواب آلودگی افراطی در طی روز است که در بسیاری از اختلالات دیگر خواب نیز دیده می شود. در معاینه توسط پزشک، ‌آزمایش های گوناگونی شامل تست های خونی (شمارش سلول های خونی ،‌میزان هموگلوبین ،‌آهن ، هورمون های تیروئیدی) و تست ادرار تجویز می شوند تا بیماری های  زمینه ای ایجاد کننده ی PLMD مثل آنمی را تشخیص دهند. PSG (پلی سومنوگرافی) تنها روش تشخیص قطعی است که ثابت می کند یک فرد مبتلا به PLMS است یا خیر. در این تست حرکت پاهای فرد در هنگام خواب ضبط و ثبت و ابتلا یا عدم ابتلای فرد به PLMS مشخص می شود.

درمان

راهکارهای درمانی موجود باعث درمان منشا بیماری نمی شوند و لیکن عوارض بیماری را کاهش می دهند.

داورهایی که برای درمان PLMS تجویز می شوند باعث کاهش حرکات پاها شده و یا به فرد کمک می کنند که با وجود حرکات پاهایش به خواب رود. لازم به ذکر است که بسیاری از داروهایی که برای درمان PLMS مورد استفاده قرار می گیرند، ‌به منظور درمان RLS نیز تجویز می شوند.

ازجمله این داروها می توان بنزودیازپین ها، ‌داروهای دوپامینرژیک، داروهای ضد تشنج و آگونیست های GABA را نام برد:

• بنزودیازپین ها، این داروها باعث سرکوب انقباضات عضلانی می شوند. همچنین مسکن بوده و به شما کمک می کنند با وجود حرکات پاهایتان به خواب روید. تاثیر کلونازپام درکاهش تعداد حرکات دوره ای اندام درطی خواب تایید شده است . این دارو یکی از متداولترین داروها برای درمان PLMS است.
• داروهای دوپامینرژیک، این داروها باعث افزایش یک انتقال دهنده ی عصبی به نام دوپامین می شوند که در تنظیمات حرکات عضلانی نقش بارزی را برعهده دارد. این داروها در بعضی از افراد باعث بهبود وضعیت بیماری می شوند ولی در بعضی دیگر تاثیر خاصی ندارند. Levedopa     و Sinemet ازجمله این داروها می باشند.
• داروهای ضدتشنج، این داروها باعث کاهش انقباضات عضلانی دربعضی از افراد می شوند. Gabapentin از این خانواده است.
• آگونیست های GABA ،‌ این داروها از ترشح انتقال دهنده عصبی مسئول تحریک انقباضات عضلانی جلوگیری می کنند. از این خانواده، می توان Baclofen را نام برد.